Als je eerlijk naar je eigen relatie zou kijken, dan ontdek je dat die magische liefde tussen jou en je partner meer lijkt op een zakelijke overeenkomst met hopelijk een win-win uitkomst; gevolgd door heleboel fijne gevoelens die over een tijdje minder worden. Na ongeveer 7 jaar begin je af te vragen waar die gevoelens allemaal gebleven zijn en vervang je ze meestal door meer tastbare voordelen: kinderen, gewenning aan elkaar, financieen, huis, etc. Oorspronkelijke verliefdheid is dan hopelijk meer gehechtheid aan elkaar. Je kunt dan als het ware niet meer zonder elkaar. Als je deze voordelen niet hebt, dan heb je een probleem. Je beroemde, maar volledig betekenisloze conclusie is dan: "Liefde is blijkbaar niet genoeg" of "Liefde is vervaagd" en je gaat op zoek naar iets nieuws.
Deze voorwaardelijkheid in liefde is absoluut niet inherent aan liefde, maar volledig door ego veroorzaakt. Voor alle duidelijkheid: voorwaardelijke liefde is dus niet "slecht". We hebben eenmaal allemaal ego's en daarom is onze liefde naar je partner, ouders, medemens voorwaardelijk. Een stukje bewustwording van je eigen gedrag, emoties en vooral je ego is al zo belangrijk dat het bepaalt of je in je relatie gelukkig bent of niet. Ik ken mensen die hopeloos verslaafd zijn aan gevoelens van verliefdheid en nooit beseffen dat ze eigenlijk een verslaving hebben.
Een andere, vast wel herkenbare situatie, is wanneer je ruzie hebt met je partner. Op dat moment zijn gevoelens van voorwaardelijke liefde vervangen door hevige pijn. Hoe meer je voorwaardelijke liefde hebt, des te heviger is de pijn. De pijn gaat weg wanneer we ruzie bagataliseren, vergeten of toch een beetje beseffen dat liefde draait om het geven. Een of beide partners zijn dan niet meer zo koppig. Achteraf weten ze meestal niet eens waar die ruzie over ging. Het waren ook slechts ego's die altijd nutteloze ruzie met elkaar hadden.
Het is misschien terecht dat we woord liefde slechts in gedichten en liedjes beschrijven, want er is namelijk voorwaardelijke en onvoorwaardelijke liefde. Liedjes beschrijven slechts die vluchtige gevoelens. In onvoorwaardelijke liefde is je eigen ego weg of maakt daar geen deel uit. Het bijzondere aan onvoorwaardelijke liefde is dat gevoelens van liefde veel dieper zijn en nooit overgaan. Je moet er wel wat voor doen. "Houden van" is niet voor niets een werkwoord. Als het komt aanwaaien, dan gaat het net zo snel weer weg. Tegelijkertijd is het niet zo dat je onvoorwaardelijke liefde aan moet leren. Het is namelijk veel eenvoudiger. Zorg dat je eigen ego je niet belemmert en ware, onvoorwaardelijke liefde zal vanzelf stromen. Niet alleen naar je partner en familie, maar iedereen. Onvoorwaardelijke liefde is dus eigen aan wie jij in werkelijkheid bent. Onvoorwaardelijke liefde kan er alleen zijn als je niet meer oordeelt, je niet meer laat leiden door allergieën en emoties, je overtuigingen en je gelijk leert relativeren en je wil niet meer op hoeft te leggen aan anderen.
Een klein praktische toets:
Voorwaardelijke liefde:
- als je niet lief bent tegen mij, dan ben ik ook niet lief tegen jou
- ik wil niet dat je met je vrienden gaat stappen omdat ik je nodig heb.
- ik hou van mensen die aardig zijn tegen mij
Onvoorwaardelijke liefde:
- ik gun je je tijdelijke droombaan in buitenland, ook al zal ik je missen
- ik ben voor je, ook al moet ik voor je zorgen wegens je chronische ziekte
- je schreeuwt tegen mij. Ik schreeuw niet terug, maar ik geef je een dikke knuffel.
Je eigen voorbeelden en andere commentaar stel ik zeer op prijs.
Een glimp van pure, onvoorwaardelijke liefde is meer waard dan alle tijdelijke verliefdheid bij elkaar hoe fijn die ook voelt.
