dinsdag, december 17, 2013

In 100 years we will all speak one language, and ain't English

When I hear people talking Cantonese, some things I can already understand. Many of these words I've learned recently, but many are simply English words, which don't even have proper translation. Also Croatian, my native language, is full of German, French, and English words. Many of them have gone through many changes, sometimes almost unrecognisable. Just to name one: "frižider". It comes from french "frigidaire", and there is also an english word "refrigerator" - probably also originated from French. Word "tie" or "cravat" is even more interesting. In french, it is called "cravate" and originates from Croatian mercenaries who worn scarf in France. Cravat is similar to Krabat in German or Hrvat in Croatian. Dutch is even more influenced by other languages. The reason is the openness of Dutch culture to outside influences.

New words are being introduced constantly. The Dutch and Belgian word of the year 2013 is "selfie". Even the Oxford dictionary proclaimed this to be the word of the year. The question is, to which language does this word belong? You might say English, but the chances are that we will forget that after many years. Just as we did for many other words.



Because of internet and other ways people from different continents intermingle, this process will accelerate. One might already notice that English written and spoken on internet has somewhat specific vocabulary, often influenced by or made up by technical people among us. Many of these words are only used in reference to internet. E.g. googling.

With increasing Chinese influence, it is becoming very attractive to learn Mandarin. The obvious effect will be introduction of Mandarin words outside China.

It is often discussed which country speaks and writes English in the most correct way. This became very evident when I came to Hong Kong. I had and still have hard time communicating with Hongkongers, even when they speak English. This excludes peoples who lived or studied in England or some other English speaking country. One might find Hong Kong English pretty lousy, until I realised they do communicate to each other and other Asians pretty well in English. So, there must be something wrong with me?! Well, I'm not afraid to admit my shortcomings, specially with all grammar mistakes in this post. Still, I would not say my English is bad.



Eventually, there will be no such thing as bad spoken English. This should, and will be replaced by how well two people understand each other. I have already witnessed this on international IT conferences or networking events. People speak English in so many different ways, that I eventually started to forget what the correct English suppose to sound. In my case, this is for some reason English spoken in London.

For anyone familiar with Star Trek, it looks like everyone, even aliens from other planets come from USA, actually California. They all have pretty much the same English accent. That might seem completely wrong assumption, but only unlikely part here is that they will speak English with this specific accent.

In the coming 100 years, this so called English, will change much faster simply because people influence each other more than ever, and maybe because Asian countries are influencing the rest of the world more and more. In 100 years, that will be a new kind of language, full of new words, many technological. The grammar will also be more simplified, as many countries have great difficulty understanding difference between "has been" and "had been" as one of the examples. 

This new language will come at price that we must pay and not regret. Many, if not all of the existing languages will become secondary and slowly start disappearing from our daily use. Still, having a one language that unites us, is maybe the best recipe for solving our conflicting differences. 

zaterdag, december 07, 2013

China heeft honderden miljoenen mensen uit armoede getrokken

Eenvoudig gesteld, wij in westerse wereld praten erg veel over armoede in de arme landen, maar bereiken ondanks alle geld en acties bitter weinig op langere termijn. China daartegen heeft gigantische hoeveelheid mensen blijvend uit de armoede geholpen.

Parametric Estimations of the World Distribution of Income, - Zie meer op: http://mjperry.blogspot.hk/2009/11/new-study-shows-significant-drop-in.html#sthash.cT2L1Osh.dpuf
Wat wij ook vooral benadrukken, is het steeds groter verschil tussen armen en rijken; en helemaal het gebrek aan democratie in China.

Wij (westerlingen) hebben hierbij bepaalde uitgangspunten, zoals: democratie is altijd goed en moet ten koste van alles overal worden geïntroduceerd. We hebben ook aversie tegen mensen die super rijk worden tijdens het proces om miljoenen anderen uit de armoede te krijgen.

Iedereen buiten China heeft het ook steeds over deze groeiende macht die goed in de gaten wordt gehouden. Een recent voorbeeld hiervan is het bedrijf: Huawei die zich waarschijnlijk volledig uit VS terugtrekt omdat er ongefundeerde beschuldigingen zijn gemaakt over mogelijke spionage activiteiten.

Zoals je al merkt, sinds ik in Hong Kong ben, realiseer ik me een hoop dingen die ik niet eerder zo heb bekeken. Is democratie goed voor iedereen? Ja, uiteindelijk wel. Ik denk alleen dat de manier waarop wij die wensen te brengen utopie is. Het heeft Europa en VS ruim 200 jaar gekost om te komen waar we nu zijn. Waarom vinden we dat China en andere landen dat overnacht moeten krijgen? We weten inmiddels dat democratische revoluties in met name islamitische landen niet echt goed aflopen. Het zou rampzalig zijn voor hele wereld als dat in China zou gebeuren.

Er wordt ook vaak door westerlingen gezegd dat welvaart komt met democratie. Dat is overduidelijk niet waar. Integendeel, alle succesvolle democratieën zijn eerst rijk geworden of al geweest. Men wil eerst minder financiële zorgen hebben over de toekomst voordat ze over meer vrijheden kunnen gaan praten. Als je een arm mens vraagt: wil je blijvend meer inkomsten of wil je democratie? Dan weten we allemaal wat het antwoord is.

Hong Kong zit in een bijzondere positie. Het is een welvarend stad en men heeft aardig van democratie geproefd. Het heeft me verbaasd hoe luid een Hongkonger kan zijn als iemand aan zijn rechten komt. Sterker nog, elke onrecht die hun aangaat, zelfs buiten Hong Kong wordt al snel beantwoord met een stevig protest. Zogenaamd timide Chinezen in Hong Kong, spreken zich veel vaker uit dan Europeanen en helemaal Amerikanen tegenwoordig.


Je kunt je zelfs afvragen wat democratie nog betekent in een land als Nederland of VS met bijvoorbeeld alle spionage praktijken. Natuurlijk is Nederland democratischer dan Hong Kong of China, maar het is allemaal niet zo duidelijk en zuiver als we denken.

Uiteindelijk gaat het om het echte resultaat. Wat voor resultaat? Bijvoorbeeld, hoeveel mensen leven in armoede. De belangrijkste vergelijking hierbij is niet zozeer hoeveel mensen feitelijk arm zijn, maar of hier een verbetering in komt. Of iemand wel of niet arm is, is een relatieve uitspraak. Het is altijd een vergelijking met anderen in de wereld en daarmee minder relevant. De armoedegrens wordt ook steeds hoger gelegd.
China met hun centrale één partij systeem heeft bijzonder goede resultaten geboekt. Ze hebben honderden miljoenen mensen uit de armoede getrokken. Sterker nog, steeds meer arme landen - met name in Afrika - kijken naar China in plaats van VS of Europa om te leren hoe je welvaart brengt. Ofwel, Chinees systeem is steeds meer het voorbeeld van een effectief systeem voor economische vooruitgang. Deze vooruitgang gaat gepaard met heleboel nadelen, belangrijkste is milieuschade. Dat laat ik nu even buiten beschouwing omdat het de boodschap van armoede onnodig ingewikkeld maakt.

Moeten we vrezen voor een steeds machtiger China? Nee, die vrees is ongefundeerd. Welvaart in China, betekent meer welvaart in hele wereld. Het zijn de regels van economische vooruitgang. Waar zijn we dan bang voor? Dat chinezen zoveel invloed krijgen en dus gaan bemoeien met andere landen. Inmiddels vraag ik me af welke regering überhaupt te vertrouwen is. Deze georganiseerde chaos die niemand echt controleert genaamd Internet heeft gelukkig meer invloed dan een regering. China, en elke andere regering heeft steeds minder echte macht door de invloed van internet. We leven inmiddels in een wereld waar mensen met internet geld (bitcoin) een echte elektrische auto kopen. En dat is goed, heel goed. Alle pogingen om internet te controleren zullen op den duur niks opleveren.

Sinds ik in Hong Kong ben, leer ik vooral naar wereld te kijken vanuit perspectief van een Chinees in Hong Kong. Dit vooral dankzij familie van Winghang (en daarmee mijn familie ook :-)) en mensen die ik heb leren kennen tijdens uitgaan en zakelijke events.

zaterdag, oktober 19, 2013

Eerste maand als Gweilo, ofwel niet Chinees in Hong Kong

Dat is misschien de meest opvallende aan mijn eerste maand hier in Hong Kong. Ik ben voor het eerst in mijn leven zichtbaar anders dan meeste in mijn omgeving. We wonen niet op Hong Kong eiland, waar meeste andere Gweilo's wonen. Trouwens, het woord Gweilo (鬼佬) is een term gebruikt om een kaukasiër aan te duiden. Zo zijn er ook termen voor donkere mensen, Indiërs, enzovoort. Iets wat we in Nederlands niet echt kennen, of in ieder geval niet vaak gebruiken.



Is het erg dat ik anders ben? Nee, het is niet erg. Ik moet er alleen aan wennen. Men gedraagt zich anders tegen mij, dan bijvoorbeeld tegen Winghang. Net, in het busje heb ik chauffeur heel hard aan het lachen gemaakt door mijn ontzettend slechte Kantonese uitspraak. Of, ze vond misschien juist leuk en grappig dat ik het probeer.

We zijn inmiddels behoorlijk gesetteld. Bijna alle praktische dingen zijn geregeld en we kunnen ons focussen op het werk en genieten van deze bruisende stad. Het regelen van dingen gaat erg vlot, al verloopt communicatie soms moeizaam. Ze praten gewoon Engels. Echter, als je woorden en grammatica kent of op een eigen manier gebruikt, betekent niet dat je elkaar echt snapt. Het komt erg vaak voor dat wij of zij iets zeggen om vervolgens elkaar onbegrijpend aan te staren.

Maar wat zijn die verschillen in communicatie eigenlijk:

1. Het lijkt erop dat men in Hong Kong niet leuk vindt om te zeggen: "Ik begrijp je niet." of "Wat bedoel je precies"? Dit veroorzaakt ook vaak misverstanden. Als ze je niet goed begrijpen, dan maken ze aannames. Zo heb ik onder andere appelsap ipv bier gekregen, terwijl ik het in Kantonees besteld heb. En bestelden we, volgens de medewerker bij de Ikea, zwarte tv kast met rode deurtjes. Pas bij het uittekenen begrepen we dat het niet mogelijk was om het volledig in rood te verkrijgen.

2. Een gweilo die boos of een ontevreden gezicht trekt vindt men hier niet prettig. Ze kunnen daar niet zo goed mee overweg. Ze kijken dan weg en beschouwen ze je alsof je niet bestaat. Dit gebeurde toen ik een simpele coax TV kabel wou kopen. Deze verkopen ze niet in gewone electronica winkels zoals in Nederland, maar piepkleine winkeltjes in bijvoorbeeld Mong Kok. Hier kwam ik achter nadat ik zeker 10 winkels en winkeliers heb gesproken. Slechts de laatste wou me ook feitelijk helpen en aanwijzingen geven waar zo'n winkel is. Waarschijnlijk trok ik steeds een wanhopig gezicht al vanaf de 3de winkel.

3. Als je hier "waarom" vraagt, dan komt er meestal geen antwoord terug. Ze herhalen dan hoe het in elkaar zit en daar moet je het mee doen. Men denkt waarschijnlijk: "Ik heb je toch net alles uitgelegd, waarom doe je zo moeilijk?".

4. Veel Hongkongers spreken gewoon Engels, maar weinig kunnen iets meer complexe Engelse zinnen aan. Als ik deze post naar Engels zou vertalen en voorlezen, zouden meeste weinig van begrijpen. Echter, in engels geschreven brieven die wij ontvangen zijn wel van bijzonder hoge kwaliteit. Misschien zijn ze wel allemaal door een native engels sprekend persoon geschreven. Er is een keer voorgekomen dat ik iets in Engels vroeg en daarbij extra op gelet dat ik het duidelijk, correct en langzaam uitspreek. Vervolgens ging Winghang exact dezelfde zin herhalen en aanvullen met een paar Kantonese woorden en ze snappen het perfect. Die vrouw kon gewoon Engels, maar bijzonder genoeg begreep ze niet wat ik zei.
Het heeft misschien ook te maken met onze meer beschouwende manier van denken en praten.

Uiteindelijk denk ik dat het veel te maken heeft met non-verbale communicatie. De manier waarop wij in Nederland of Engelstalige landen elkaar aanspreken gaat gepaard met andere bewegingen, glimlach en dergelijke. Voor mij lijkt het soms alsof zinnen geen kop en staart hebben, waardoor ik denk: Was dat een vraag? Moet hij niet zijn zin afmaken? Een bijzonder groot verschil tussen engels en kantonees is dat we in Engels onder andere ook andere intonatie aan het begin en eind van een zin gebruiken om een vraag te stellen. In Kantonees is dat bijv. een uitgerekt woordje "aaaa" aan het einde. Ook andersom blijkt dat cruciaal te zijn. Als ik probeer kantonees te spreken, dan vergeet ik dat weleens. Dan snappen ze mij ook niet.

donderdag, september 26, 2013

Waarom ben ik met Winghang naar Hong Kong gegaan?

Het begon allemaal echt toen vrienden van ons plotseling aankondigden dat ze gaan verhuizen naar Hong Kong om daar een nieuw leven op te bouwen. Het heeft ons aan het denken gezet en we bleven er vaak over praten. Zowel over de leuke als de minder leuke kanten ervan. Mijn Winghang en ik konden vaak dagenlang daarover fantaseren, plannen en overwegen. Het was nota bene onze belangrijkste gespreksstof geworden. Het gaf ons veel energie tussen alle dagelijkse routine van bedenken wat we gaan eten of waar we uit eten gaan of iemand bezoeken.

Tegelijkertijd voelde het niet meer prettig om routinematig dagelijks bekende comfort te zoeken. Ik heb meerdere zgn. comfort-zones waar ik in de loop van jaren last van begon te krijgen:
  • Wanneer ik na het werk thuis kom, na het eten tv aanzetten of gelijk achter laptop weer gaan om van alles te lezen.
  • Te laat naar bed gaan onbewust wachtend dat iets interessants gebeurt zodat mijn dag meer invulling krijgt.
  • Op het werk gaat het zo goed, dat nieuwe uitdagingen zoeken voelt als onnodig problemen op jezelf afroepen. Echter, de snelheid van leren was duidelijk afgenomen. En die nieuwe uitdagingen zijn ook niet echt uitdagend.

If you change nothing, nothing changes. ~ Dr. Joyce

Ik kan me een heftige en leerzame discussie met een collega herinneren die zei over mij: "Viktor wil gewoon veranderen om het veranderen, en ik wil weten wat die verandering ons gaat brengen; ofwel waarom veranderen?". Deze uitspraak heeft me aan het denken gezet om meerdere redenen. Ik vroeg me sterk af hoe ik nu echt tegen "het veranderen" aankijk.

Het blijkt eigenlijk dat ik in die en alle andere situaties, net zoals die collega, ook altijd de waarom-vraag voor mezelf al heb beantwoord. Het verschil is wellicht dat ik vaker een weloverwogen gok durf te nemen. Er zijn meerdere factoren, die besluit voor verandering sturen.

Life begins at the end of your comfort zone ~ Neal Donald Walsch

Het is absoluut niet zo, dat ik in Nederland geen leven meer heb of niet gelukkig ben, integendeel. Het is wel zo dat mijn leven in een rustig vaarwater beland is. Ik kan natuurlijk van alles ondernemen, maar omgeving stimuleert me niet meer daartoe.

Wat trekt mij aan in Hong Kong?




Laat ik eerst beginnen met mijn belevenis van mijn vakanties van 1-3 weken. Wist je dat vakanties zijn bedacht ongeveer 300 jaar geleden door Europese aristocraten ofwel fabrieksbazen om werknemers een week lang rust te geven om vervolgens keihard aan het werk te zetten? Dat doen we eigenlijk nu nog steeds. In die drie weken gaan we dan vaak naar plekken die we in onze vinkenlijst nog niet hebben afgevinkt ofwel bezocht. De grap is dat die vinkenlijst bij iedereen min of meer hetzelfde is. Amsterdamse grachten en red light district, toren van Pisa, La Sagrada Familia,  enzovoort. Iedereen bezichtigt hetzelfde, over het algemeen architectuur ofwel oude gebouwen en maakt dezelfde foto's.



Ik vind daar inmiddels niet zo veel aan. Een hoop plekken en gebouwen heb ik nog niet gezien en dat hoef ik ook niet meer echt te zien. In deze moderne wereld met google street view en wikipedia, alles is nog veel beter te ontdekken uit mijn luie stoel. Deze indrukken opwekking en informatie uitwisseling is voor mij net zo oppervlakkig als voor een gebouw staan, paar foto's schieten, wat bordjes lezen en vertrekken. Een echte belevenis is de belevenis van een ander levenswijze. Dat gaat veel verder.

Wat mij veel meer aantrekt zijn de mensen vanuit verschillende achtergronden. De meest waardevolle momenten tijdens onze vakanties zijn de gesprekken met mensen uit totaal andere cultuur, luisteren naar hun verhalen is geestverruimend. Dat duurt alleen altijd zo kort. Een cultuur echt leren kennen en beleven doe je niet met paar gesprekken binnen enkele weken. Je hebt de tijd nodig om jezelf echt in hun schoenen te plaatsen en te beleven wat zij ook beleven.

Daarnaast, mijn werk is mijn passie. Ik geniet echt enorm van mijn werk. Het geeft me energie en onderscheid tussen het werken en niet werken is erg vervaagd. Vakanties zijn voor mij geen rustpauzes, maar een kans om mezelf in een totaal andere omgeving te plaatsen waardoor ik iets nieuws ontdek of leer. Iedere jaar ga ik ook een week lang snowboarden, samen met vrienden. Door frisse lucht, prachtige uitzichten en lichamelijke inspanning leer ik om in het moment terug te keren en het is gezond. Maar ik ben ook een sociaal dier en met vrienden samen zijn en lachen en kletsen over van alles voelt natuurlijk erg fijn.

Van vele culturen die ik ken en heb meegemaakt, de meest intrigerende vind ik de Aziatische. Waarom? Misschien door het groot verschil met Europese, maar ik denk vooral doordat ik veel van kan leren. Winghang leren kennen en daarna haar vrienden en familie, die ook mijn vrienden en familie zijn geworden is al een bijzondere ervaring. Hun opvoeding en levenswijze zijn vaak half Aziatisch en half Nederlands. Laatst leerde ik nog het verschil tussen chinezen uit Hong Kong en Wenzhou. Erg interessant om te leren hoe zij naar het leven kijken en waarom.

Dat is dus allemaal erg leuk, maar ik wil het naar een totaal andere niveau brengen. Ofwel, leven en werken in het hart van Azië, de samensmelting van westerse en Chinese cultuur. Ik wil ook Kantonees volledig leren. Sterker nog, ik ben er al een tijdje mee bezig.
Hong Kong trekt me aan omdat ik daar waarschijnlijk niet alleen Chinezen ga leren kennen, maar misschien ook Australiërs, Amerikanen, Engelsen, enzovoort. Er wonen veel expats in Hong Kong en ik zal ze vrijwel zeker vaak tegenkomen in het bedrijfsleven.

Wat ga ik daar doen?

Het klinkt allemaal best heftig. Ik heb in Nederland in deze crisistijd, als freelancer, meer dan genoeg werk en toch zal ik het allemaal achterlaten en proberen hetzelfde type werk in Hong Kong en APAC landen te doen.
Het valt echter allemaal best wel mee, grotendeels doordat ik al een aantal vrienden in Hong Kong heb. Het maakt vooral in het begin alles stuk gezelliger en leuker. Maar het belangrijkste, zonder mijn vrouw Winghang zou ik deze stap niet zo makkelijk hebben gedaan. Samen deze avontuur aangaan is natuurlijk geweldig.  En mijn zakelijk netwerk begint zich ook te vormen. Ik leun sterk op de opgebouwde kennis en ervaring in mijn werkveld (Agile, Scrum, IT architectuur, software ontwikkeling). Deze kan ik in principe in ieder land gebruiken waar IT ontwikkeld is. Agile en Scrum in Hong Kong is wel nog in het beginstadium. Dat betekent dat ik samen met nog een Nederlander ga pionieren in dit gebied. Dat is zowel leuk en spannend, maar ook lastig. Werk ligt in Hong Kong niet voor het oprapen. Je moet veel voor doen.
In dienst gaan bij een bedrijf is een optie die ik (nog) niet ga bewandelen. Waarom? Vrijheid van mijn eigen werk en tijdsbesteding bepalen is wel erg belangrijk voor me.

Inmiddels zijn we hier een hoop dingen aan het regelen. Dit is mijn eerste blog post en nieuwe zullen nog volgen.