De grote vraag is: wat is eigenlijk een embryo? Met deze vraag bedoel ik niet de biologische, maar de ethische definitie. Er zijn twee kampen. Een embryo is een mens en embryo is slechts een eicel of verzameling cellen ofwel nog geen mens.
Stelling 1: Embryo is GEEN mens!
Dit is in Nederland op dit moment door meerderheid geaccepteerde stelling. Deze overtuiging maakt vervolgens de weg vrij voor embryodonatie aan koppels die geen kinderen kunnen krijgen. De donors moeten embryodonatie daadwerkelijk als donatie beschouwen en niet als adoptie; anders gaat door mogelijke emotionele band donatie niet door. In deze opvatting is embryo geen mens doordat er geen tekenen van bewustzijn, emoties, enzovoort zijn.
Stelling 2: Embryo is wel een mens!
Het probleem met de vorige stelling is dat biologisch gezien geen verschil is tussen een embryo en een volwaardig mens. In deze stelling is embryo een mens, alleen komt deze een paar cellen tekort :-). Het feit dat we geen hoofd, benen, armen en een bewustzijn niet waarnemen, betekent niet dat deze er niet is.
Stelling 3: Of een embryo wel of geen mens is irrelevant!
Met een ethische discussie gebaseerd op diepe overtuigingen zullen we niet verder komen. Maar, we kunnen wel consequentie van embryodonatie onder loep nemen. Daarin blijkt vooral te gaan over emotionele band die er wel of niet is. Aan de ene kant zijn dat de embryo's zelf die ooit groot worden en afvragen wie biologische ouders zijn, maar ook vooral (biologische) ouders zelf die emotionele band blijken te hebben.
Deze band is van alle kanten verwarrend en vreemd. Horen biologische ouders nog emotionele band te hebben of is het juist vreemd als ze die niet hebben? Wat maakt ouders daadwerkelijk ouders? Genetische link, opvoeding of beide?
Het dilemma over de emotionele band en vooral wanneer worden wij een mens bracht me tot de gedachte dat wij eigenlijk nooit een specifiek mens worden. Het feit dat we überhaupt zomaar tijdens de bevruchting ontstaan is voor mij niet te begrijpen. Slechts onze fysieke verschijning ontstaat in de baarmoeder en oogschijnlijke zelfstandige bewustzijn is een illusie. Het is voor mij aannemelijker te denken dat wij allemaal een en hetzelfde zijn; met elkaar verbonden. Een totale bewustzijn die nog niet van zichzelf bewust is....Ja, ik weet het. Dit begint zweverig te worden. Maar mijn stelling is dus dat de verwekking van een specifiek mens een leuke biologische verschijning is en niet meer dan dat.
Dus, de conclusie voor mij is dat het heel goed is om een warme emotionele band te hebben; met iedereen en niet alleen met je eigen kinderen. Daarmee is het voor mij helemaal vreemd om onderscheid te maken tussen embryo's en adoptie van geboren kinderen. Daarnaast ben ik eeuwig dankbaar aan mijn ouders voor alles wat ze voor mij gedaan hebben. Dat is me veel meer waard dan de biologische link en het feit dat ik op ze lijk.
