Binnenkort gaan Winghang en ik trouwen en het zijn momenten dat je veel over het verleden nadenkt. En dan vooral over de belangrijkste mensen in mijn leven: mijn ouders.
Ik ben in een kleine Bosnische plaats Kakanj geboren. Mijn moeder is opgegroeid in een dorpje (Donji Banjevac) in een huis samen met mijn grootouders, 3 ooms en 2 tantes. Het laatste keer dat ik het huis heb gezien realiseerde ik me pas hoe klein het daar is. Het leven is in die tijd absoluut niet makkelijk geweest. Dat viel echter wel mee in vergelijking met wat mijn moeder daarna heeft meegemaakt.
Mijn vader is ook in een dorpje opgegroeid en door mijn oma opgevoed. Mijn opa is verdwenen in de 2de wereldoorlog. Het leven van mijn vader wordt gekenmerkt door harde werkelijkheid waarin je leert voor zichzelf te zorgen. Hij is heel snel volwassen geworden. Hij is heel vroeg begonnen met werken om te kunnen zorgen voor zijn broer en moeder. Hard werken zodat je iemand van betekenis wordt heeft hem gevormd. Mijn vader heeft zelf geen vader gekend die hem kon adviseren en bijstaan in allerlei kwesties. Zo heeft hij in jonge jaren dingen gedaan die hem zijn hele leven achtervolgen.
Mijn ouders verschillen 9 jaar van elkaar. Mijn moeder was dan ook heel jong toen ze met mijn vader ging trouwen. Toen mijn eerste zus Ivana werd geboren is hun relatie op een dieptepunt beland en ze zijn uit elkaar gegaan.
Op zo’n moment blijkt mijn moeder ongelooflijk ondernemend en sterk. Ze heeft toen spullen gepakt en naar Nederland gegaan om te werken. Nu ben ik dankbaar dat ze toen het besluit heeft genomen, want anders was ik hier niet vandaag in Nederland geweest. Ze heeft toen een bestaan van enkele jaren opgebouwd om vervolgens toch terug te keren naar mijn vader. De reden is waarschijnlijk invloed van familie en traditie dat je niet zomaar uit elkaar gaat. Je kunt je voorstellen dat ik erg dankbaar ben voor dat besluit, want anders waren ze nooit aan mij toegekomen.
Mijn vader is iemand die een absolute verplichting voelt om voor het gezin te zorgen. Hij heeft altijd heel hard gewerkt zodat wij een gevoel van zekerheid kenden. Ik kon me bezighouden met spelen, computers en dromen omdat mijn ouders zo hard hebben gewerkt. Natuurlijk, de keerzijde was dat ik mijn vader stuk minder vaak zag dan mijn moeder, maar daar heb ik nooit last van gehad. Mijn moeder wist dat goed op te vullen en zorg voor mij op haar te nemen. Mijn vader maakte het altijd goed door in zomer of weekenden mij in zijn vrachtwagen mee te nemen. Ik heb dan ook een hoop gezien, mijn favoriete eten gegeten (cevapcici en chocola in Sarajevo) en zelfs op zijn schoot vrachtwagen bestuurd.
Mijn moeder was diegene die met ons naar zee ging op vakantie. Dat was altijd een ongelooflijke belevenis. Daarnaast bracht mijn moeder ons vaak naar rivier Ribnica of naar weekend huis van mijn oom Franjo waar ik veel met Goran (mijn neef) speelde. Dat zijn allemaal dingen waar ik als kind enorm van genoten heb en erg dankbaar voor ben.
Waar ik echter ook dankbaar voor ben is een relatief harde opvoeding om mij te behoeden voor de verkeerde dingen in het leven. Zo ben ik ook een keer met brandnetels op de blote lichaam geslagen omdat ik in de vieze stadsrivier heb gezwomen. Terugkijkend vind ik het slechts grappig ook al is het niet echt een aan te raden maatregel in opvoeding. Ondanks dit ene voorgeval met brandnetels was mijn moeder stuk milder in opvoeding. Mijn moeder was ook meer betrokken dan mijn vader.
Mijn ouders hebben het ongelooflijk zwaar gehad. Hun leven is voor het grootst gedeelte bepaald door het overlijden van mijn 3 zusjes. Desondanks heb ik voldoende aandacht gehad. Ik weet nog goed dat ik op school een onvoldoende kreeg en mijn moeder moest mijn cijferlijst ondertekenen zodat lerares weet dat mijn moeder mijn cijfer heeft gezien. Dat was ook een hele zware tijd voor mijn ouders geweest. Ik heb toen die cijferlijst zelf ondertekend ipv mijn moeder. Lerares had dat gelijk door en heeft contact met mijn moeder opgenomen. Mijn moeder heeft toen veel tijd daaraan besteed om te zorgen dat ik op school goed blijf doen ondanks alle moeilijkheden thuis. Daar ben ik heel dankbaar voor.
Mijn vader is een meester als het om duidelijkheid en kracht van herhaling gaat. Zijn belangrijkste les voor mij was: Ga naar school, zorg dat je een mooie opleiding afmaakt en dan ben je echt iemand. Dankzij mijn vaders herhaaldelijke les die in mijn hoofd was geprint, heb ik mijn school kunnen afmaken.
Toen oorlog ons stadje heeft benaderd, ben ik zonder mijn ouders en zus Helena over de bergen naar een naburige stad gevlucht. Dat was het meest zware deel van mijn leven. Mijn moeder heeft toen besloten mij op te zoeken. Ze is in het geheim met iemand in een auto naar Vares gekomen en daar mij opgehaald. Mijn vader is rond die tijd zelf ook opgepakt en in gevangenis gezet omdat hij een volwassen Kroaat is en eventueel tegen moslims zou kunnen vechten. Ik ben mijn moeder heel erg dankbaar voor het feit dat ze me toen heeft opgehaald. Als ze dat niet gedaan had, dan kon dat heel erg verkeerd aflopen voor mij.
Mijn ouders hebben mij toen naar Franse VN kamp gebracht waar ik 3 maanden verbleef. Intussen kwamen ze regelmatig met mijn fiets langs om heerlijke gerechten te brengen die ik door de prikkeldraad kon overnemen. Er waren niet veel andere mensen die ook die mogelijkheid hadden. Dankzij mijn ouders was de tijd in de camp veel dragelijker.
Intussen heeft mijn moeder via allerlei connecties ervoor gezorgd dat we wegens de ziekte van mijn zusje Helena om humanitaire redenen de Bosnie konden ontvluchten. Mijn vader is toen in zijn eentje thuis gebleven en die hele tijd met zijn vrachtwagen vele malen humanitaire hulp over de gevaarlijke gebieden naar Bosnie gebracht. Ik ben daar zelf ook erg trots op.
Mijn moeder heeft mij en mijn zusje een nieuwe thuis in Nederland gegeven. Dankzij mijn moeder en haar enorme doorzettingsvermogen woon ik in Nederland. Mijn moeder heeft me zelfs in contact gebracht met mijn eerste IT werkgever. Daar heb ik 5 jaar gewerkt. Ik heb nu een ongelooflijk mooie baan als freelancer en Winghang - de vrouw van mijn leven met wie ik ga trouwen voor een groot deel omdat mijn ouders mij zo vaak hebben gesteund.
Het leven en het verleden heeft mijn ouders doen uit elkaar gaan. Het is ook volledig begrijpelijk. Ik voel nog steeds enorme liefde ondanks vele spanningen en discussies die we vaak met elkaar hebben.
Er is helemaal niemand en niets in dit leven wat band tussen mij en mijn ouders kan aantasten. Ik heb altijd het allerbeste met ze voor. Ma en pa, ik hou heel erg veel van jullie.
