Tegelijkertijd voelde het niet meer prettig om routinematig dagelijks bekende comfort te zoeken. Ik heb meerdere zgn. comfort-zones waar ik in de loop van jaren last van begon te krijgen:
- Wanneer ik na het werk thuis kom, na het eten tv aanzetten of gelijk achter laptop weer gaan om van alles te lezen.
- Te laat naar bed gaan onbewust wachtend dat iets interessants gebeurt zodat mijn dag meer invulling krijgt.
- Op het werk gaat het zo goed, dat nieuwe uitdagingen zoeken voelt als onnodig problemen op jezelf afroepen. Echter, de snelheid van leren was duidelijk afgenomen. En die nieuwe uitdagingen zijn ook niet echt uitdagend.
If you change nothing, nothing changes. ~ Dr. Joyce
Ik kan me een heftige en leerzame discussie met een collega herinneren die zei over mij: "Viktor wil gewoon veranderen om het veranderen, en ik wil weten wat die verandering ons gaat brengen; ofwel waarom veranderen?". Deze uitspraak heeft me aan het denken gezet om meerdere redenen. Ik vroeg me sterk af hoe ik nu echt tegen "het veranderen" aankijk.
Het blijkt eigenlijk dat ik in die en alle andere situaties, net zoals die collega, ook altijd de waarom-vraag voor mezelf al heb beantwoord. Het verschil is wellicht dat ik vaker een weloverwogen gok durf te nemen. Er zijn meerdere factoren, die besluit voor verandering sturen.
Life begins at the end of your comfort zone ~ Neal Donald Walsch
Het is absoluut niet zo, dat ik in Nederland geen leven meer heb of niet gelukkig ben, integendeel. Het is wel zo dat mijn leven in een rustig vaarwater beland is. Ik kan natuurlijk van alles ondernemen, maar omgeving stimuleert me niet meer daartoe.
Wat trekt mij aan in Hong Kong?
Laat ik eerst beginnen met mijn belevenis van mijn vakanties van 1-3 weken. Wist je dat vakanties zijn bedacht ongeveer 300 jaar geleden door Europese aristocraten ofwel fabrieksbazen om werknemers een week lang rust te geven om vervolgens keihard aan het werk te zetten? Dat doen we eigenlijk nu nog steeds. In die drie weken gaan we dan vaak naar plekken die we in onze vinkenlijst nog niet hebben afgevinkt ofwel bezocht. De grap is dat die vinkenlijst bij iedereen min of meer hetzelfde is. Amsterdamse grachten en red light district, toren van Pisa, La Sagrada Familia, enzovoort. Iedereen bezichtigt hetzelfde, over het algemeen architectuur ofwel oude gebouwen en maakt dezelfde foto's.
Ik vind daar inmiddels niet zo veel aan. Een hoop plekken en gebouwen heb ik nog niet gezien en dat hoef ik ook niet meer echt te zien. In deze moderne wereld met google street view en wikipedia, alles is nog veel beter te ontdekken uit mijn luie stoel. Deze indrukken opwekking en informatie uitwisseling is voor mij net zo oppervlakkig als voor een gebouw staan, paar foto's schieten, wat bordjes lezen en vertrekken. Een echte belevenis is de belevenis van een ander levenswijze. Dat gaat veel verder.
Wat mij veel meer aantrekt zijn de mensen vanuit verschillende achtergronden. De meest waardevolle momenten tijdens onze vakanties zijn de gesprekken met mensen uit totaal andere cultuur, luisteren naar hun verhalen is geestverruimend. Dat duurt alleen altijd zo kort. Een cultuur echt leren kennen en beleven doe je niet met paar gesprekken binnen enkele weken. Je hebt de tijd nodig om jezelf echt in hun schoenen te plaatsen en te beleven wat zij ook beleven.
Daarnaast, mijn werk is mijn passie. Ik geniet echt enorm van mijn werk. Het geeft me energie en onderscheid tussen het werken en niet werken is erg vervaagd. Vakanties zijn voor mij geen rustpauzes, maar een kans om mezelf in een totaal andere omgeving te plaatsen waardoor ik iets nieuws ontdek of leer. Iedere jaar ga ik ook een week lang snowboarden, samen met vrienden. Door frisse lucht, prachtige uitzichten en lichamelijke inspanning leer ik om in het moment terug te keren en het is gezond. Maar ik ben ook een sociaal dier en met vrienden samen zijn en lachen en kletsen over van alles voelt natuurlijk erg fijn.
Van vele culturen die ik ken en heb meegemaakt, de meest intrigerende vind ik de Aziatische. Waarom? Misschien door het groot verschil met Europese, maar ik denk vooral doordat ik veel van kan leren. Winghang leren kennen en daarna haar vrienden en familie, die ook mijn vrienden en familie zijn geworden is al een bijzondere ervaring. Hun opvoeding en levenswijze zijn vaak half Aziatisch en half Nederlands. Laatst leerde ik nog het verschil tussen chinezen uit Hong Kong en Wenzhou. Erg interessant om te leren hoe zij naar het leven kijken en waarom.
Dat is dus allemaal erg leuk, maar ik wil het naar een totaal andere niveau brengen. Ofwel, leven en werken in het hart van Azië, de samensmelting van westerse en Chinese cultuur. Ik wil ook Kantonees volledig leren. Sterker nog, ik ben er al een tijdje mee bezig.
Hong Kong trekt me aan omdat ik daar waarschijnlijk niet alleen Chinezen ga leren kennen, maar misschien ook Australiërs, Amerikanen, Engelsen, enzovoort. Er wonen veel expats in Hong Kong en ik zal ze vrijwel zeker vaak tegenkomen in het bedrijfsleven.
Wat ga ik daar doen?
Het klinkt allemaal best heftig. Ik heb in Nederland in deze crisistijd, als freelancer, meer dan genoeg werk en toch zal ik het allemaal achterlaten en proberen hetzelfde type werk in Hong Kong en APAC landen te doen.
Het valt echter allemaal best wel mee, grotendeels doordat ik al een aantal vrienden in Hong Kong heb. Het maakt vooral in het begin alles stuk gezelliger en leuker. Maar het belangrijkste, zonder mijn vrouw Winghang zou ik deze stap niet zo makkelijk hebben gedaan. Samen deze avontuur aangaan is natuurlijk geweldig. En mijn zakelijk netwerk begint zich ook te vormen. Ik leun sterk op de opgebouwde kennis en ervaring in mijn werkveld (Agile, Scrum, IT architectuur, software ontwikkeling). Deze kan ik in principe in ieder land gebruiken waar IT ontwikkeld is. Agile en Scrum in Hong Kong is wel nog in het beginstadium. Dat betekent dat ik samen met nog een Nederlander ga pionieren in dit gebied. Dat is zowel leuk en spannend, maar ook lastig. Werk ligt in Hong Kong niet voor het oprapen. Je moet veel voor doen.
In dienst gaan bij een bedrijf is een optie die ik (nog) niet ga bewandelen. Waarom? Vrijheid van mijn eigen werk en tijdsbesteding bepalen is wel erg belangrijk voor me.
Inmiddels zijn we hier een hoop dingen aan het regelen. Dit is mijn eerste blog post en nieuwe zullen nog volgen.
Laat ik eerst beginnen met mijn belevenis van mijn vakanties van 1-3 weken. Wist je dat vakanties zijn bedacht ongeveer 300 jaar geleden door Europese aristocraten ofwel fabrieksbazen om werknemers een week lang rust te geven om vervolgens keihard aan het werk te zetten? Dat doen we eigenlijk nu nog steeds. In die drie weken gaan we dan vaak naar plekken die we in onze vinkenlijst nog niet hebben afgevinkt ofwel bezocht. De grap is dat die vinkenlijst bij iedereen min of meer hetzelfde is. Amsterdamse grachten en red light district, toren van Pisa, La Sagrada Familia, enzovoort. Iedereen bezichtigt hetzelfde, over het algemeen architectuur ofwel oude gebouwen en maakt dezelfde foto's.
Ik vind daar inmiddels niet zo veel aan. Een hoop plekken en gebouwen heb ik nog niet gezien en dat hoef ik ook niet meer echt te zien. In deze moderne wereld met google street view en wikipedia, alles is nog veel beter te ontdekken uit mijn luie stoel. Deze indrukken opwekking en informatie uitwisseling is voor mij net zo oppervlakkig als voor een gebouw staan, paar foto's schieten, wat bordjes lezen en vertrekken. Een echte belevenis is de belevenis van een ander levenswijze. Dat gaat veel verder.
Wat mij veel meer aantrekt zijn de mensen vanuit verschillende achtergronden. De meest waardevolle momenten tijdens onze vakanties zijn de gesprekken met mensen uit totaal andere cultuur, luisteren naar hun verhalen is geestverruimend. Dat duurt alleen altijd zo kort. Een cultuur echt leren kennen en beleven doe je niet met paar gesprekken binnen enkele weken. Je hebt de tijd nodig om jezelf echt in hun schoenen te plaatsen en te beleven wat zij ook beleven.
Daarnaast, mijn werk is mijn passie. Ik geniet echt enorm van mijn werk. Het geeft me energie en onderscheid tussen het werken en niet werken is erg vervaagd. Vakanties zijn voor mij geen rustpauzes, maar een kans om mezelf in een totaal andere omgeving te plaatsen waardoor ik iets nieuws ontdek of leer. Iedere jaar ga ik ook een week lang snowboarden, samen met vrienden. Door frisse lucht, prachtige uitzichten en lichamelijke inspanning leer ik om in het moment terug te keren en het is gezond. Maar ik ben ook een sociaal dier en met vrienden samen zijn en lachen en kletsen over van alles voelt natuurlijk erg fijn.
Van vele culturen die ik ken en heb meegemaakt, de meest intrigerende vind ik de Aziatische. Waarom? Misschien door het groot verschil met Europese, maar ik denk vooral doordat ik veel van kan leren. Winghang leren kennen en daarna haar vrienden en familie, die ook mijn vrienden en familie zijn geworden is al een bijzondere ervaring. Hun opvoeding en levenswijze zijn vaak half Aziatisch en half Nederlands. Laatst leerde ik nog het verschil tussen chinezen uit Hong Kong en Wenzhou. Erg interessant om te leren hoe zij naar het leven kijken en waarom.
Dat is dus allemaal erg leuk, maar ik wil het naar een totaal andere niveau brengen. Ofwel, leven en werken in het hart van Azië, de samensmelting van westerse en Chinese cultuur. Ik wil ook Kantonees volledig leren. Sterker nog, ik ben er al een tijdje mee bezig.
Hong Kong trekt me aan omdat ik daar waarschijnlijk niet alleen Chinezen ga leren kennen, maar misschien ook Australiërs, Amerikanen, Engelsen, enzovoort. Er wonen veel expats in Hong Kong en ik zal ze vrijwel zeker vaak tegenkomen in het bedrijfsleven.
Wat ga ik daar doen?
Het klinkt allemaal best heftig. Ik heb in Nederland in deze crisistijd, als freelancer, meer dan genoeg werk en toch zal ik het allemaal achterlaten en proberen hetzelfde type werk in Hong Kong en APAC landen te doen.
Het valt echter allemaal best wel mee, grotendeels doordat ik al een aantal vrienden in Hong Kong heb. Het maakt vooral in het begin alles stuk gezelliger en leuker. Maar het belangrijkste, zonder mijn vrouw Winghang zou ik deze stap niet zo makkelijk hebben gedaan. Samen deze avontuur aangaan is natuurlijk geweldig. En mijn zakelijk netwerk begint zich ook te vormen. Ik leun sterk op de opgebouwde kennis en ervaring in mijn werkveld (Agile, Scrum, IT architectuur, software ontwikkeling). Deze kan ik in principe in ieder land gebruiken waar IT ontwikkeld is. Agile en Scrum in Hong Kong is wel nog in het beginstadium. Dat betekent dat ik samen met nog een Nederlander ga pionieren in dit gebied. Dat is zowel leuk en spannend, maar ook lastig. Werk ligt in Hong Kong niet voor het oprapen. Je moet veel voor doen.
In dienst gaan bij een bedrijf is een optie die ik (nog) niet ga bewandelen. Waarom? Vrijheid van mijn eigen werk en tijdsbesteding bepalen is wel erg belangrijk voor me.
Inmiddels zijn we hier een hoop dingen aan het regelen. Dit is mijn eerste blog post en nieuwe zullen nog volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten