Barack Obama

President Barack Obama is iemand met een enorme charisma en hij geeft hele bijzondere toespraken. Een van deze is zijn toespraak bij het ontvangen van Nobel prijs voor vrede: http://nobelprize.org/mediaplayer/index.php?id=1221&view=5
In deze toespraak geeft Obama zijn visie op de vrede, huidige wereld en aard van de mens. De wijze waarop hij deze combineert is heel bijzonder. Het is erg jammer dat alle mediaaandacht gaat naar controversie bij toekenning en helemaal niet aan de essentie van zijn toespraak. Zijn woorden lijken nog niet te landen. Hij geeft echt een nieuwe visie op deze wereld. Een wereld waarin je ieder medemens hetzelfde wenst wat je zelf ook zou willen ontvangen. Dat deze boodschap van liefde gebracht door mensen zoals Martin Luther King, Gandhi, en ieder geloof enige echte garanties voor blijvende vrede geven.

Hoewel we allemaal terecht veel respect voor deze mensen hebben, is ieder van ons nog niet in staat hun als voorbeelden te zien en ons leven op dezelfde wijze te leiden. Het enige goeds wat een conflict of een oorlog kan brengen is een tijdelijke vrede als resultaat.

Zoals Mr. S.N. Goenka tijdens UN Peace Summit zei: "There cannot be peace in the world when people have anger and hatred in their hearts. Only with love and compassion in the heart is world peace attainable."

Voorwaardelijke en onvoorwaardelijke liefde

Liefde definieren is eigenlijk een taboe. Dit woord mag je alleen uitleggen door een liedje of een gedicht over te schrijven. Het zou ontastbaar zijn. Jarenlang was ik tevreden met deze wazige conclusie over wat liefde is, totdat ik ontdekt heb dat het woord liefde meestal een tamelijk egocentrische houding betreft. Er zit een sterke mate van voorwaardelijkheid in. Een paar bizarre uitspraken zijn: "Zolang jij van mij houdt, zal ik ook van jou houden." of helemaal "Zolang jij mij geeft wat ik nodig heb, zal ik van je houden." Dit zeggen we dan niet letterlijk, maar pas na de vraag: "Waarom hou je van hem/haar?". We zeggen dan: "Omdat hij/zij dit en dat aan me geeft?". Dus als dat ophoudt, dan is de liefde ook over?
Als je eerlijk naar je eigen relatie zou kijken, dan ontdek je dat die magische liefde tussen jou en je partner meer lijkt op een zakelijke overeenkomst met hopelijk een win-win uitkomst; gevolgd door heleboel fijne gevoelens die over een tijdje minder worden. Na ongeveer 7 jaar begin je af te vragen waar die gevoelens allemaal gebleven zijn en vervang je ze meestal door meer tastbare voordelen: kinderen, gewenning aan elkaar, financieen, huis, etc. Oorspronkelijke verliefdheid is dan hopelijk meer gehechtheid aan elkaar. Je kunt dan als het ware niet meer zonder elkaar. Als je deze voordelen niet hebt, dan heb je een probleem. Je beroemde, maar volledig betekenisloze conclusie is dan: "Liefde is blijkbaar niet genoeg" of "Liefde is vervaagd" en je gaat op zoek naar iets nieuws.

Deze voorwaardelijkheid in liefde is absoluut niet inherent aan liefde, maar volledig door ego veroorzaakt. Voor alle duidelijkheid: voorwaardelijke liefde is dus niet "slecht". We hebben eenmaal allemaal ego's en daarom is onze liefde naar je partner, ouders, medemens voorwaardelijk. Een stukje bewustwording van je eigen gedrag, emoties en vooral je ego is al zo belangrijk dat het bepaalt of je in je relatie gelukkig bent of niet. Ik ken mensen die hopeloos verslaafd zijn aan gevoelens van verliefdheid en nooit beseffen dat ze eigenlijk een verslaving hebben.
Een andere, vast wel herkenbare situatie, is wanneer je ruzie hebt met je partner. Op dat moment zijn gevoelens van voorwaardelijke liefde vervangen door hevige pijn. Hoe meer je voorwaardelijke liefde hebt, des te heviger is de pijn. De pijn gaat weg wanneer we ruzie bagataliseren, vergeten of toch een beetje beseffen dat liefde draait om het geven. Een of beide partners zijn dan niet meer zo koppig. Achteraf weten ze meestal niet eens waar die ruzie over ging. Het waren ook slechts ego's die altijd nutteloze ruzie met elkaar hadden.

Het is misschien terecht dat we woord liefde slechts in gedichten en liedjes beschrijven, want er is namelijk voorwaardelijke en onvoorwaardelijke liefde. Liedjes beschrijven slechts die vluchtige gevoelens. In onvoorwaardelijke liefde is je eigen ego weg of maakt daar geen deel uit. Het bijzondere aan onvoorwaardelijke liefde is dat gevoelens van liefde veel dieper zijn en nooit overgaan. Je moet er wel wat voor doen. "Houden van" is niet voor niets een werkwoord. Als het komt aanwaaien, dan gaat het net zo snel weer weg. Tegelijkertijd is het niet zo dat je onvoorwaardelijke liefde aan moet leren. Het is namelijk veel eenvoudiger. Zorg dat je eigen ego je niet belemmert en ware, onvoorwaardelijke liefde zal vanzelf stromen. Niet alleen naar je partner en familie, maar iedereen. Onvoorwaardelijke liefde is dus eigen aan wie jij in werkelijkheid bent. Onvoorwaardelijke liefde kan er alleen zijn als je niet meer oordeelt, je niet meer laat leiden door allergieën en emoties, je overtuigingen en je gelijk leert relativeren en je wil niet meer op hoeft te leggen aan anderen.

Een klein praktische toets:

Voorwaardelijke liefde:

• als je niet lief bent tegen mij, dan ben ik ook niet lief tegen jou
• ik wil niet dat je met je vrienden gaat stappen omdat ik je nodig heb.
• ik hou van mensen die aardig zijn tegen mij

Onvoorwaardelijke liefde:

• ik gun je je tijdelijke droombaan in buitenland, ook al zal ik je missen
• ik ben voor je, ook al moet ik voor je zorgen wegens je chronische ziekte
• je schreeuwt tegen mij. Ik schreeuw niet terug, maar ik geef je een dikke knuffel.

Je eigen voorbeelden en andere commentaar stel ik zeer op prijs.

Een glimp van pure, onvoorwaardelijke liefde is meer waard dan alle tijdelijke verliefdheid bij elkaar hoe fijn die ook voelt.

Je bent niet je ego

ego |ˈiːgəʊ| |ˈɛ-|
noun ( pl. egos)
a person's sense of self-esteem or self-importance : a boost to my ego.

We ontlenen onze identiteit voor een gedeelte of helemaal aan onze ego. In normaal taalgebruik is ego typisch een negatieve eigenschap van iemand.

Ego heeft altijd honger
De filosofische betekenis - zoals in woordenboek vermeld - heeft een veel bredere betekenis en lijkt iets anders te betekenen dan in ons normaal taalgebruik. Het is echter hetzelfde. Sterker nog, meeste mensen ontlenen eigen identiteit aan hun ego en uiten dat in negatieve context. Ze verbinden eigen bestaansrecht aan eigen ego. "Hij/zij heeft een grote ego!" is een hele treffende uitspraak vooral als het door de grootte heel zichtbaar wordt. Mensen die eigen bestaansrecht aan eigen ego ontlenen zijn altijd op zoek naar voeding voor de ego. Ego heeft namelijk nooit rust, heeft nooit genoeg gehad, wil altijd meer, meer aandacht, aanzien, status, bezittingen. Grote ego's hebben ook veel honger. Daarom zijn welvarende mensen over het algemeen minder gelukkig dan arme. Rijkdom in alle vormen - niet alleen geld, maar ook aanzien en kennis - gaat vaak gepaard met groei van een eigen ego. Met alle gevolgen voor de omgeving, maar ook zichzelf.

Introverte ego
Maar begrip ego gaat nog verder. Een introvert, gereserveerd of oogschijnlijk bescheiden persoon kan ook een zeer sterk aanwezige ego hebben. Hoe meer persoon in kwestie eigen identiteit verbindt met eigen ego, des te introverter hij/zij wordt. Waarom? Het heeft alles met de bescherming van deze ego te maken. Hij/zij denkt: als ik me niet laat zien, dan loop ik geen verwondingen op.

Mijn ego
En weer: Begrip ego gaat voor mij nog verder. Het brengt mij veel inzicht in menselijke gedragingen. Bijv. als ik zelf gekwetst word, dan is mijn ego dat gekwetst is; als ik indruk op andere wil maken, dan is dat omdat mijn ego groter kan worden; als ik tijdens een presentatie of een gesprek zenuwachtig word, dan ben ik bang dat mijn ego verwondingen oplopt, als iemand zegt dat ik een slechte persoon ben (in wat voor verwoording dan ook) dan is mijn ego dat me dan een buikpijn en veel piekeren bezorgt, enz.

Jezelf en je ego
Maar het gaat nog verder. Uit de bovenstaande blijkt dat zichzelf 100% met eigen ego identificeren niet goed is. In andere woorden, we streven niet onze ego te zijn. Maar wat zijn we dan? Deze vraag ga ik natuurlijk niet hier behandelen, maar besef dat er twee entiteiten zijn: ik en mijn ego is al interessant genoeg.

Bewust zijn van je eigen ego
En het gaat nog verder. Ik streef ten eerste in de gaten te hebben wanneer mijn ego in spel is en wanneer niet. Er zijn vele praktische manieren, een aantal is hierboven genoemd. Het komt erop neer dat je voortdurend reflecteert, jezelf in spiegel kijkt. Ik probeer niet mijn ego te bestrijden, maar een steeds grotere afstand van te nemen, ofwel slechts beseffen wanneer ego actief is en laten voor wat het is. Het besef is al voldoende om het kleiner te laten worden.

Als je denkt: "wat een onzin!" dan is dat je ego die dat vertelt. :-) Maar laat je ego gerust toe om een mooie kritische commentaar op deze post te geven.

Beste bescherming is geen bescherming

Een aantal vrienden vragen me soms om advies over persoonlijke dingen. Daarin hoor ik opvallend vaak dat ze gekwetst zijn of bang zijn om gekwetst te worden. Dit zeggen ze niet gelijk, maar als ik doorvraag uiteindelijk wel. Ze ontwikkelen vaak een eigen beschermingsmechanisme. Deze heeft allerlei vormen en gradaties. Het gaat van heel subtiel door bijvoorbeeld niet al te persoonlijk te zijn, vaak proberen grappig en gezellig te zijn of heel wijs of snel te gaan praten. Allemaal om een juiste indruk te maken bij omgeving. Tot niet meer in staat zijn om een partner te vinden wegens teleurstellingen uit verleden. In het laatst genoemde is het beschermingsvorm vele eisen bij partnerkeuze of een onzichtbare, maar zeker voelbare muur waar geen echte emoties doorheen zichtbaar zijn. De teleurstellingen komen dan niet per definitie uit de vorige partnerrelaties, maar ook uit jeugd.

Gisteren was ik echter ook op bezoek bij een stel dat zichzelf bijzonder of helemaal niet beschermt. Volgens mij zouden ze niet eens erg vinden als ik ze hier bij naam zou noemen. Het voelde voor mij heerlijk om in hun buurt te zijn. Een van hun ken ik eigenlijk pas net en hij legde zo'n beetje zijn hele hart op tafel. Het meest bijzondere vond ik het effect dat zijn actie op mij had. Namelijk, als je iemand net leert kennen dan heb je vaak subtiele vooroordelen naar aanleiding van je eerste indruk. Hij nam ze allemaal weg door zijn hart aan mij / een vreemde volledig open te stellen.

Het opvallende is ook dat ik me bij mensen met muren niet prettig voel. Er is dan geen connectie, er is afstand, oppervlakkigheid. Tegenwoordig heb ik het vrij snel door dat zo'n iemand iets probeert te beschermen. Of in bijzondere gevallen misschien mij probeert te beschermen door iets voor zich te houden. Mijn mening over de persoon wordt door mij (onbewust) gevormd rondom het feit dat ik die muur zie. Die muur is voor mij die persoon. Het is immers enige wat ik zie...een facade. Misschien een overduidelijke voorbeeld is een kapperzaak waar ik altijd mijn haar laat knippen. Ze zijn heel professioneel, dus afstandelijk. "Goede middag mijnheer, hoe wilt u uw haar geknipt hebben? Is het koud buiten?...". Slechts een van de dames is heel open. Soms als ze niet zo lekker in vel zit, dan is ze stil en vraag ik ernaar. Ze vertelt ook gelijk wat er aan de hand is. Erg prettig om met zo'n iemand in gesprek te zijn.

Het valt me op dat ik nooit mensen oordeel als ze helemaal open zijn en ze vrij makkelijk accepteer zoals ze zijn, zelfs als hun daden of gedragingen extreem zijn. Ik krijg een sterke neiging om wel te oordelen als mensen een bescherming / muur optrekken.

Ik doe ook mijn best om zoveel mogelijk open te zijn. Het gaat steeds beter. Misschien de belangrijkste belemmering is dat mensen dat niet op prijs zouden stellen. Dan ben ik dus voorzichtig, uiteindelijk uit bescherming voor mezelf. Echter, iedere keer dat ik het gedaan heb, kreeg ik geen spijt van en iedereen stelde het echt op prijs. Het is ook een geweldige manier om echte contact met mensen te maken,...voorbij rollen, labels, status, ego's, imago's....

Natuur en het leven in het NU

Ik heb me afgevraagd waarom ik het zo fijn vind om in natuur te zijn. En dan liefst zo ver mogelijk van dingen die geen onderdeel maken van natuur ofwel door mensen gemaakt. Dus ook geen huizen of geluid van een vliegtuig.
Het is natuurlijk rust die ik dan ervaar. Je voelt op een onbegrijpelijke manier een verbinding met de plek waar je bent en dagelijkse rompslomp lijkt dan helemaal weg.
Maar waarom, waar komt die rust vandaan. Hier kwam ik pas achter toen ik tot op zekere hoogte dezelfde rust op veel meer plekken kon reproduceren, thuis, in de auto, trein,...

Natuur is van zichzelf slechts nu aanwezig. Natuur maakt voor mij makkelijk om gewoon te zijn, in dit moment op de plek waar ik ben. En veel minder in mijn gedachten te dwalen, maar gewoon te zijn, observeren, alles in me opnemen, genieten.
Thuis of in de stad ben ik altijd bezig een doel te bereiken, ofwel in de niet bestaande toekomst te zijn. Want dit moment lijkt zo nutteloos, vooral als je zoals ik van nature alles efficiënt wil doen. Mijn hele omgeving en deze maatschappij is daarop ingericht. Ieder moment is slechts een middel om ergens anders te zijn. En als ik daar ben, dan is er weer een andere doel. Pas vanaf februari afgelopen jaar lukt mij om bewust zo lang mogelijk in dit moment te zijn.

Laat me weten op welke plekken exact jij je prettigste voelde en welk gevoel dat is

Leven in het NU

Misschien mijn belangrijkste levensles is om zoveel mogelijk te leven in het nu. Vele andere lessen, ervaringen en vragen komen steeds hierop terug. Ik vind het ook zo bijzonder dat iets zo eenvoudigs zo uitgebreid besproken wordt. Er zijn ook vele manieren om uit te leggen. Hier een meer praktische uitleg:

Zowel toekomst als verleden bestaan niet. Het zijn de herinneringen of gedachten in mijn hoofd die ware geluk blokkeren en pijn veroorzaken. Enige wat echt bestaat is dit moment. Het neemt niet weg dat ik van verleden kan leren en om praktische redenen aan toekomst moet denken.

Mijn pijn/verdriet komt voort uit de gedachten over verleden en toekomst. Inmiddels heb ik in kunnen zien dat bijna al mijn gedachten over het verleden of toekomst gaan. Een deel hiervan is van analytische aard, waarin ik dingen probeer te begrijpen en te leren. Echter, een groot deel zijn steeds herhalende gedachten die ik in twee categorieën kan verdelen: afkeer en verlangen. "Afkeer" gedachten gaan bijv. over zowel fysieke als emotionele pijn, bepaalde mensen, dood, enz. "Verlangen" gedachten gaan bijv. over mijn constant verlangen om het beter te hebben dan nu in alle opzichten, zoektocht naar geluk, meer aanzien, persoonlijke ontwikkeling,...

Leven in het nu, betekent niet dat ik mijn gedachten aan moet passen. Het betekent het stoppen met denken en simpelweg zijn in dit moment. Maar waarom? Omdat 99% van onze gedachten is herhalend en heeft dus geen nut. Omdat pijn door deze zelfde gedachten veroorzaakt wordt. Omdat.....er zijn zoveel redenen.
Toch betekent het stoppen met denken niet letterlijk voor altijd stoppen met denken. Gedachten hebben zeker nut. Het betekent dat ik streef zelf te bepalen wanneer en waar ik aan denk en niet constant door gedachten te worden geleefd.
Ik begrijp dat sommige van jullie lezers - waarvan een aantal hele goede vrienden - met deze blogpost niet veel kunnen. Maar laat je je "gedachten" :-) over gaan en komende tijd ga ik nog veel meer over schrijven. Ik heb in het afgelopen jaar grote stappen op dit gebied gemaakt en het heeft me al veel opgeleverd.

Mijn dank op de reacties op mijn vorige posts. Laat me in deze weten waar jouw gedachten uit bestaan. Kun je ze categoriseren, wat doen ze met jou, enz?

Persoonlijke blog meer persoonlijk maken

Een dierbare vriendin en nog twee andere mensen hebben me advies gegeven over de wijze waarop ik mensen iets mee wil geven door middel van een blog of presentaties. Tot op heden deed ik dat vooral in een neutrale of een wijzende vorm wat lezers/luisteraars wel of niet zouden moeten doen. Het had misschien ook mee te maken dat in Nederland men niet al te snel zichzelf blootgeeft en helemaal niet op internet voor iedereen en voor altijd leesbaar.

Hoewel ik de beste bedoelingen heb is het slechts aan de lezer om te bepalen of hij/zij iets mee wil doen. Daarnaast komt een verhaal vanuit mijn eigen persoonlijke perspectief en ervaringen beter over. Dus, dierbare vrienden, deze advies neem ik te harte.